Jeżyna (Rubus fruticosus)
Owoce jeżyny, zwłaszcza odmiany bezkolcowe, stają się coraz bardziej popularne w naszych ogrodach. Rośliny te znane są ze swych właściwości prozdrowotnych ze względu na znaczną zawartość witamin A, B i C, śluzu, pektyn i cukrów oraz składników mineralnych jak magnez, potas i wapń. Większość substancji czynnych działa stymulująco na rozwój flory bakteryjnej w jelitach. Liście działają przeciwskurczowo, lekko moczopędnie, ochronnie przy grypach, przeziębieniach oraz przy zaburzeniach metabolizmu.
Krzewy owocują na pędach dwuletnich, dlatego na jesień należy pozostawić na roślinie tylko pędy tegoroczne. Jeżyny lubią miejsca słoneczne, zaciszne i osłonięte od wiatru, ziemię lekko kwaśną z pH ok 6 oraz przepuszczalną. Jeżyny rozmnażamy podobnie jak porzeczki, przez przysypanie końca pędu warstwą ziemi. Wiosną kiedy jeżyny wypuszczają nowe pędy, odcinamy wypuszczający pęd od rośliny matczynej a ukorzenioną sadzonkę przesadzamy w nowe miejsce.
Jeżyny nawozimy na wiosnę z początkiem okresu wegetacji a następnie w czerwcu. Do nawożenia możemy wykorzystać gotowe mieszanki nawozowe zgodnie z przykładowym planem nawożenie zamieszczonym poniżej. Owoce, w zależności od odmiany, dojrzewają od sierpnia do października. Do najczęściej spotykanych odmian jeżyn, należą:
- Black Satin
- Orkan
- Black Butte
- Boysenberry
- Chester
- Helen
- Karaka Black
- Kotata
- Loganberry
- Loch Ness
- Loch Tay
- Oregon
- Silvan
- Tayberry
- Tummel
Z powyższych odmian, na szczególną uwagę zasługują odmiany Black Satin, Orkan, Chester, Loch Ness oraz Loch Tay. Wszystkie te odmiany charakteryzują się dużą plennością, owoce są duże, dobrze wybarwione i smaczne.
Jeżyny są roślinami podatnymi na przemarzanie, w związku z czym na zimę należy je okrywać. Z powyższych odmian najbardziej odporną na przemarzanie odmianą jest odmiana Chester, co bezpośrednio wpływa na plenność plantacji.
Źródło:
1. http://www.insad.pl/files/zeszyty_naukowe/zeszyty_2010/tom18_11.pdf
2. http://www.insad.pl/files/zeszyty_naukowe/zeszyty_2008/tom16_12.pdf
3. J. Kresanek, "Rośliny lecznicze"